Gedichten

Vertrouwen,
zo'n vage term.
Wanneer kom je er door op een top?
Wanneer beland je erdoor in de berm?

De twijfel,
maakt het zwaar.
Meent iemand zijn woorden oprecht,
of zijn de woorden WEER niet waar?

Bedrogen en belogen,
keer op keer.
Het niet meer laten gebeuren,
nooit weer.

Als vertrouwen beschaamd wordt,
door andere.
Ligt dat dan aan jezelf,
en moet je daarvoor veranderen?

Als mensen je kwetsen,
die je ooit hebt vertrouwd.
Was dat dan je eigen schuld,
omdat je met hen een band had opgebouwd.

Is het echt zo vreemd,
dat ik niemand meer vertrouwen kan?
Dat ik niet kan zeggen,
niet kan huilen,
niet kan schreeuwen,
Zelfs niet kan houden van.

Is dat echt zo raar?
Dat woorden kunnen raken.
Alsof ze met messen,
en spelden in je hart staken.

Is dat echt zo vreemd?
Dat woorden mij hebben vermoord.
Hoe vreemd het je ook mag klinken...
Uit mij geen enkel vertrouwend woord
meer.