Gedichten

Jarenlang heb ik met verve geschilderd en getekend.
Niet dat het nou zoveel betekent, maar toch:
menigeen heb ik een plezier gedaan met wat ik zoal
op papier of doek had staan. Inmiddels aardig wat
mensen voorzien en slijt ik niets meer sindsdien.

Ook foto's van allerlei gelegenheden in albums,
die naar de tijd gerekend, bleven en
op deze wijze bevolkt dit alles mijn huidige huis.
Voel me er daardoor nog nauwelijks thuis.

In kan in dit tempo dus niet dóórgaan.
Waar láát ik dit alles, voortaan?
Ik heb niet het eeuwige leven en zal niet beleven
dat mijn producties een levenslang bestaan is gegund.
Ik zal nóg vaker moeten selecteren, maar dit -vooral
met foto's- nooit gekund.....

Lieve vrienden die mijn verhaal horen, zeggen dat ik
me vooral aan het laatste niet moet storen en dóór moet
gaan met dát wat me zo kan bezig houden en erop
vertrouwen dat ná mijn verscheiden er écht wel een
oplossing is.
Beter zó redeneren dan nú het gemis van wat ik zo
graag doe. En hoe!