Gedichten

Wij zijn pionnen in het leven,
De onderste rang,
Wat kan mij dat schelen,
Want wij zijn met velen.

Torens zo statig,
Altijd recht door zee,
Een beetje bekrompen,
Ze kunnen niet om de pionnen heen.

De paarden zijn veel sterker,
Maar laten hun leiden,
Twee teugels die hen zeggen,
Naar rechts of links de pion heeft het voor het zeggen.

Lopers rennen maar door,
En komen zo soms op een dood spoor,
Gelukkig zijn er de pionnen,
Die ze dan beschermen.

De dame heeft echt wel macht,
Dat had niemand verwacht,
Soms heeft ze het geluk,
Dat de pion op haar wacht.

De koning zo trots als hij is,
Wordt beschermt door alles wat om hem is,
Toch wou ik heel erg graag,
Voor één dagje een koning zijn.