Een gedicht plaatsen?
Home

Op de vlucht

Ik kan niet eens meer uitleggen hoe ik
me nu voel
Al die vluchtelingenbeelden.....
Zij zijn met zo een heleboel!

Mij trof een pasgeboren kind en ook wel
een jongeman die ondervindt een
misselijk makend gevoel
Hij zag maar één V.N.-afgevaardigde
Dát is het wat ik feitelijk bedoel.

Uren wachten en wachten en maar geen
uitsluitsel krijgen
Je zult er maar onder verkeren en dood
door uitputting die je in de nek zal gaan
hijgen.....

Toch raak ook ík verontrust en ik kan
het niet helpen door wat een reporter mij
vertelt
dat twee op de tien vluchtelingen de ISIS
aanhangt, naar vermeld.

Hoemeer ik hoor en zie hoe minder ik het
zelf weet
Die enorme mensenmassa's; hoe toch pak je
zo een probleem dan beet?

We zijn er niet met alleen binnenlaten
Hebben we dat afdoende wel in de gaten?
Onderwijs, gezondheidszorg, een huis, een
baan Waar toch halen we de mogelijkheden
vandaan?

Helpen móet, dat vind ik absoluut ook!
Maar op welke wijze en raakt onze samenleving
straks niet giga van de kook?

Dakoyria 2015.






Ingezonden door Dakoyria

Beoordeel dit gedicht

Er is nog niet gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd