Gedichten

Als kind liep ik graag met 'n Hoempa-orkest mee,
deed dan graag "gek", niet bepaald gedwee.
Ik was wel soms zomaar opeens zóek,
mijn ouders zochten in iedere hoek.
Totdat doordrong dat 'k met de muziek meegelopen
was, even níet zo liep in de pas.
Nog altijd moet ik me bedwingen bij straatmuziek,
niet luidruchtig méé te zingen of een dansje maken
te gaan. Já zeg, men ziet me al stáán...
Toch wel jámmer dat er zoveel van het kind in ons
verloren gaat, die gewéldige spontaniteit die dan
nog bestaat.
Maar evenwel, ik moet me buiten vaak bedwingen
om niet uitbundig méé te swingen!
Meestal gedráág ik me en leef me maar thuis uit.
Geen méns die me dan ziet en lacht me uit!