Gedichten

Abraham, O, klusser, ik weet niet of u 't gelooft
maar O, wat heeft u mens en dier vaak van hun rust beroofd...

Zat men eens wat te keuvelen of hoorde men een lijster,
dan keer op keer begon het weer: het donderse geheister:

Van slijpen, schaven, timmeren, van hakken en van boren,
van frazen, klopppen, zagen, werkelijk niet om aan te horen!

De rust was ver te zoeken en men stoof maar op de vlucht,
naar binnen, boven, elders, ja, precies als in een klucht.

Ik wil u niet ontrieven maar toch zeg ik u bij deze:
al dat geklus kan ook voor u wel eens ellendig wezen...

Want niet alleen het mens, het dier, maar ja..., en dit tot slot:
machines gaan van heel veel klussen ook langzaam kapot...