Gedichten

Met enige regelmaat bestookt men mij
zoals dat dan gaat
om geld in te zamelen voor enig goed
doel en gráág een heleboel!
Het valt me óp juist in déze maand dat
men vraagt en aanmaant te geven naar
vermogen.
Mij ontbreekt het niet aan mededogen,
maar zovele stichtingen...
Ongetwijfeld ieder met góede dingen,
maar je ziet door de bomen het bos niet
meer. Ik kan ook niet geven telkens wéér.
Ook míj kost de Kerst een bescheiden rib
uit het lijf. Kennelijk denkt men: daar mist
men er gemákkelijk vijf!
Ik weet het niet hoor, maar dit valt me dan
op en soms stóór ik me er ook wel aan,
kan men ook voor míj dan rond wel gaan!
Ppff, dit alles komt nu tegelijk. Dat wérkt
toch niet, of heb ik ongelijk?