Een gedicht plaatsen?
Home

Fotoapparaat

Ik liep door de wijk te struinen met mijn
fotoapparaat. Maakte soms aardige foto's,
zoals dat wel gaat.
Het was zo'n ding met een uitwendige
belichtingsmeter en ik keek nog eens béter:
nog slechts een paar opnamen te gaan.
Laat ik 'm bij de 25e opname nou toch uit
mijn eigen handen slaan... !
Hij viel kletterend op straat; einde foto-
apparaat.

Ik schoot toch in de lách, alsof ik mijn vader
zag.
Van hém had ik 'm ooit cadeau gekregen
voor een eindexamen. Ik zat erom verlegen.
Het heeft nog een hele tijd geduurd eer ik de
bediening ervan correct had gestuurd.

Ook al was het iets dat ik écht niet snapte,
vermaakte ik me er wel mee dat hij juist nú
dus kápte.
Ik begreep mijn eigen onbewuste motivatie
niet, maar had bepaald geen verdriet.
Ik murmelde nog "Dag, pap" en nam opzij
een stap.
Dit hoofdstuk voor mij was óók weer voorbij.

Anna Veenstra.




Ingezonden door Anna Veenstra

Beoordeel dit gedicht

Er is 1 keer gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd