Gedichten

Gisteren kwamen zij bij mij aan,
2 dames die met de collectebus langs gaan.
Zij wilden een donatie voor een mij sympathiek
doel.
Ik gaf, handelde vanuit mijn gevoel.
Tóch begon later een stemmetje in mij te zeuren:
Gaan zij niet langs de deuren leuren om
het inkomen van de verkeerden te vergroten,
wat menigeen al zeer heeft verdroten?
Let wel, respect heb ik voor de dames in kwestie,
Dát is de vraagstelling niet!
Het gaat meer om de bekende strijkstok en het
forse salaris.
Wie controleert daarop of er wat loos is?

Onlangs was dat pas in het nieuws dat de
verhoudingen zoek waren en het was zonneklaar
dat e.e.a. verbetering behoefde.
Wat een geboefte dat zich dat aanleunen laat,
maar IK weet me nu geen raad.
Gééf ik niets meer, lijden stichtingen zeer.
Laat ik mijn hart bespelen, wordt het van me
stelen.

Dringend wordt het tijd dat men deze onverlaten
bestrijdt!
Instanties lijden toch al onder de recessie,
verdere inkomstenderving niet best. Niet?

Anna Veenstra.