Gedichten

Een paar keer mensen in detentie bekeken
op de t.v.
Je krijgt er best wel van mee
de vaak trieste levensverhalen.
Ik probeer dat naar mezelf te vertalen.
Hoe dún is vaak de draad waarom het gaat
tussen hen en mij, de maatschappij?

Anderszins verbaas ik me óók hoe naief
mensen kunnen zijn,
doelbewust risico's lopen met drugs en zo,
wel minder fijn...

Meestal val ik compleet stil van de
geschiedenissen die je ook zélf liever wilt
missen.
Ik besluit nu maar dat ik mijn oordeel
opschort. Je doet deze mensen snel tekort.
En nee, de lik is zéker geen hotel,
al beweert "men" van wél!

Anna Veenstra.