Gedichten

Veertig jaar in de bouw
In regen wind en kou
Heb het plezier gedaan
Nu is een deel van mÂ’n leven naar de maan

Het begon met een verkoudheid
Raakte het maar niet kwijt
We wisten niet wat we moesten
Ik bleef maar niezen en hoesten

Naar de dokter ben ik gegaan
Dan zou het beter moeten gaan
Dat zou ik zelf ook wel willen
Met wat rust en pillen

Je voelt je moe en gekraakt
Naar het ziekenhuis en fotoÂ’s gemaakt
Het had te maken met één ding
Ik had een longontsteking

Dan maken ze een scan in het ziekenhuis
Het is aan de rechterborst niet pluis
Je krijgt ook op de rechterborst pijn
Dan vertellen ze je iets dat is niet fijn

Ze vinden asbestplaque op het rechterlongvlies
Je denkt even dat je alles verlies
Op dat moment stort je wereld in
Wat heeft alles nog voor zin

Je hebt altijd op een sport gezeten
Dat kan ik nu wel vergeten
Judo, Korfbal, Wandelen en op de fiets
Het enige wat ik nu kan isÂ…Â….. niets

Maar niet getreurd een second opinium gedaan
Maar daar komt geen antwoord vandaan
Uit het ziekenhuis het VU
Helaas geen bericht voor U

Weer terug naar het LUMC
Wat moet ik daar nu mee
Daar maken ze elk half jaar een scan
Ik heb meer fotoÂ’s dan welke andere fan

Het heeft wel lang geduurd
Eindelijk naar de pijnpoli gestuurd
Ook daar de ene pil na de ander
Helaas ook daar is geen verander

Na een jaar komen de formulieren
Je ziet door het bos niet meer de papieren
Sommige woorden ongevraagd voor je ingevuld
Je hebt alleen nog maar geduld

Je gaat na een jaar van honderd naar zeventig procent
Dat komt….. je bent niet meer efficiënt
Ook al doe je veertig jaar je plicht
Je hebt het gevoel dat je wordt opgelicht

Dan komt er de reïntegratie op bezoek
Je weet er niets van, ze staan zo bij je op de hoek
Ze komen praten en schrijven
Of je misschien aan het werk kan blijven

Je hebt jaren op je tanden gebeten
Je lichaam is half versleten
Je longen, knieën en je rug
Toch moet je terug

Soms huil ik midden in de nacht
Voorzichtig stilletjes en zacht
Â’s Morgens maak ik me klaar voor een nieuwe dag
Ik verberg mÂ’n pijn en verdriet achter een lach

Dan zijn er mensen die voor je gaan denken
Of je zelf niet alles kan overdenken
Wat je wel kan doen en wat niet
Ze vinden ietsÂ….. maar weten niet wat je achter liet

Dan zijn er mensen die voor je gaan beslissen
Ze weten niet wat ik allemaal zal missen
Men weet niet wat het is leven met pijn
Soms ben je één brok chagrijn

Dan komt het UWV
Die doet ook nog mee
Ze zoeken een baan
Tien, twintig of tachtig procentÂ… je gaat er aan


Na veertig jaar is het bijna op
Maar ze geven je een andere job
Werken in de bouw is klaar
Ik heb het gehaald mÂ’n veertigste jubileumjaar


Vijfentwintig dienst jaren
Wie zal zich daarom zorgen baren
Je bent voor sommige afgeschreven
Je bent het verleden

Iemand zegt; Het verleden doet er niet toe
Maar ik heb pijn en ben moe
Ik heb hard gestreden
Soms denk ik wel eens aan het verleden

Kon ik maar weer aan de wandel
Maar dat gaat niet, voel me zo gammel
Samen met mijn vrouw
Mijn steun en toeverlaat waar ik van hou

Laten we het hopen
Dat ik later een stukje kan lopen
Met mijn Kleinkinderen waar ik van hou
In de regen de wind en in de kou!