Gedichten

Ik ken hen als een heel hecht stel.
De familieband is sterk, echt wel!
Zij lopen niet over van sentimentaliteit;
je ziet er meer een zekere nuchterheid.

De oude vrouw, ik belde haar maar even.
Hoe ging het haar, ging zij nog wat beléven?
Al gauw kwam er haar commentaar: er was
weer eens narigheid dáár. Nu weer een
familielid ernstig ziek, ja de toestand was er
vrijwel kritiek.

Ik ken haar als een heel sterke vrouw. Ik wóu
dat dit haar bespaard was gebleven.
Zó oud worden en dit nog moeten beleven...
Deze familie zat het qua gezondheid tóch al
niet mee. Hoe ze daarmee omgingen... geen
klacht en tóch nog tevreê.

Niet klágen maar dragen was altijd hun devies.
Van gezéur zijn ze echt heel erg vies.
Ik weet niet hoe ik de oude vrouw troosten kan,
zonder dat ik in meelij verzeild raak dan.

Ik leef maar op een 'normale' manier mee.
Dat is voor haar dan wél oké.
Ik laat haar haar familie hartelijk groeten.
Ik beëindig snel het gesprek, ik zal wel móeten.