Gedichten

Ik heb je in mijn hart gesloten
waarin jouw naam in leven blijft.
Hier ligt 't verdriet in opgesloten
wat mijn bestaan voortaan beklijft.

'k Heb je door 't ongeluk verloren
dat mij van binnen heeft verdoofd.
Nu zal ik nooit je stem meer horen
een ramp heeft mij van jou ontroofd.

Ik zit met je foto voor mijn ogen
eens op een schoolreisje gemaakt.
Die aanblik maakt mij diep bewogen
door 't aanzicht dat mij heeft geraakt.

De leegte is nooit op te vullen
alleen hetgeen wat blijvend is
dat zijn je speelgoed en je spullen
en 't dagelijks schrijnende gemis.

Nu moet ik zonder jou weer verder
en bouwen aan een nieuw bestaan
om aan de toekomst te gaan werken
hoe moeizaam dat ook soms zal gaan.