Een gedicht plaatsen?
Home

Vastgepakt

Wanneer gezichten vervagen,
voel ik de wind tegen m'n huid.
Knellende wonden en brekende botten.
Eenzaam op weg, ver van huis.

Helende handen maar bloedende voeten,
vermoeide stemmen door m'n hoofd.
Gekrijs en geschreeuw, gehuil en gefluister.
Vastgepakt en nooit meer alleen laten gaan

Ingezonden door Melan van der Hout

Beoordeel dit gedicht

Er is 1 keer gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd