Een gedicht plaatsen?
Home

De Peuterspeelzaal

Bevangen door heel veel onrust
begon ik een mij onbekende klus.
Ik gaf me op bij de bibliotheek,
die zocht oma's als insteek om voor
te lezen in een peuterspeelzaal.
Mijn profielschets voldeed helemaal.

Ik houd van kinderen, taal en lezen.
Zó moeilijk kon dat dus niet wezen...
Een adresje werd mij meegedeeld
en ik ging op pad, niet onverdeeld
positief ingesteld. Ik ben géén held!

De kennismaking met de 'juffen' verliep
heel plezierig en ik werd nu toch wel heel
nieuwsgierig.
Met slechts een paar kinderen vormde ik
een kring, andere koters deden hún ding.

Al snel hingen de kinderen aan mijn lippen
en hoefde ik niet te "sippen".
Wat was dit leuk! Ik kreeg ook vragen, ja ze
waren me best aan het dóórzagen.
Onverhoeds kroop er één op mijn schoot en
daarvan moesten de billen bloot.
Ze had geplast, moest een schone broek.
De juffen schoten toe, wel gewend aan dit
verzoek.
Ook riepen ze dwars door het lokaal een heel
ánder verhaal. Ach ja, dat was wennen en géén
boze toon om te overstemmen!
Veel kinderen gingen zo voorbij, een paar ervan
bleven me bij.

Er was een meiske van 2 jaar uit India, sprak
Hindi en Engels en deed mij na.
Leergierig als zij was trok ze mij door de klas.
Zij wees voorwerpen aan, wilde de Nederlandse
naam weten en óók hoe IK heette.....
Een heerlijk ding. "Die komt er wel", dacht ik al
snel.

Ik werd uitgenodigd voor het Kerstontbijt en de
sfeer was aangepast, bijtijds.
Mijn Indiase vriendin zette het op een eten,
van zaken die zij nog nooit had gegeten!
Zij kende het nóch van vorm, inhoud of naam,
maar liet zich volledig gaan.....
Er stond óók een Kerstboom en een Marokkaans
jochie van een jaar of 4 vertelde vol plezier dat
zij thuis óók zo'n spar hadden!
Een Kerstboom daar of hier, zijn moeder gunde
hem het plezier, ook al zijn ze Islamiet, misstaat zo'n boom toch niet!

Een andere jongen, een jaar of 4, vond daarin plezier
om mij te jennen:" Wat jíj zegt, kan helemaal niet"!
Ik dacht: "Hoe pak ik hem aan, maar doe hem géén
verdriet?" Ik antwoordde met een effen gezicht dat
in verhaaltjes en sprookjes met een Bosewicht álles
kan. Hij kreeg wel gelijk, maar alléén in déze
werkelijkheid. Hij pikte het op en dééd er iets mee,
was naderhand heel tevreê.

Door privéomstandigheden gedwongen,
heb ik voor het laatst met de kinders gezongen.
Een énig mens volgde mij op:
zij maakt gebruik van een buikspreekpop.
Zo trad ik terug zonder al teveel pijn,
denk er plezierig aan terug. Fijn!

Anna Veenstra.

Ingezonden door Anna Veenstra

Beoordeel dit gedicht

Er is nog niet gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd