Een gedicht plaatsen?
Home

Eenzaam

Het is kwart over drie, de school is uit, de kinderen zijn vrij.
Een moeder bij de deur, haar gezicht getekend door de zorgen.
“Meneer, mag ik u iets vragen en heeft u even tijd voor mij”
Tijd had ik niet, maar maakte ik voor haar,
Overduidelijk, dit kon absoluut niet wachten tot de morgen.

Ze begon met: “Mijn hart doet zeer en ook die van mijn lieve zoon.
Hij wordt geplaagd, speelt alleen en voelt zich eenzaam”
Haar lieve zachte stem sprak ernst, te horen aan haar toon.
Geraakt door zoveel liefde, zoekend naar de juiste woorden
werd ik overdondert, het verraste me, helaas onaangenaam.

Gebeurde het op het plein, op de gang, stiekem tijdens ’t werk?
Had ik wat gemist, niet gezien, gelezen of eventjes niet opgelet?
Het mannetje is vriendelijk en klein, verbaal helaas niet sterk.
Wie o wie heeft dit op zijn geweten, hem zoveel onrecht aangedaan
Wie had zijn trots en zorgzaamheid, zomaar aan de kant gezet?

Samen praten hielp een hele hoop, maar de wond was al gemaakt.
Verdriet was al aanwezig, de tranen hadden al gevloeid.
Het kleine mannetje en mam waren tot diep in hun ziel geraakt.
Mijn woorden spraken uit dat ik hen oprecht steunde
in het zoeken van de ‘dader’, die zich met hem had bemoeid.

Hand in hand in hand liepen we naar buiten, na mijn woorden binnen.
De zon die scheen en het deed haar zorgen gelukkig wat verminderen.
Hopelijk gaat hun dag morgen zorgeloos beginnen
Ik ga ervanuit dat ik positief wat heb kunnen betekenen, want
onrecht gun ik niemand, bij niemand van ‘mijn’ kinderen!

Ingezonden door Vincent S.

Beoordeel dit gedicht

Er is 2 keer gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd