Gedichten

Mijn schoonmama, voor een complete meute
heel niet bang
om weer uitgebreid koken en bakken te gaan.
Dágen tevoren stond zij daar maar weer áán.
En dan al die verschillende mensen die allemaal
weer wat ánders wensten;
niet te scherp, graag niet te koud,
het liet haar allemaal Siberisch koud.
Wel of niet met een ui, wat een gezéur, die lui!
Sommigen verplicht kosher, anderen graag met
roomboter.
Ook wel op bestelling vegetarisch graag,
anders at men niet of uiterst traag...
Mijn respect voor haar kende geen grenzen,
rekening houden met zoveel verschillende
mensen...
Ze speelde het meestal wel klaar,
alle gerechten op tijd ook nog gáár.
Dan mét elkaar aan het smullen gegaan,
zoiets gezelligs nooit meer bestaan!

Nee, zelf nooit een poging gewaagd haar te
evenaren,
bij een ervaring van zovele tientallen jaren...
Nú behelp ik mezelf met een zogeheten snel-
buffet. Plons, plons, zó in de pan gezet.
Ach, met "echt" koken heeft dit bar weinig te
maken,
maar zorg er wél voor aan mijn vitamientjes te
geraken.

Maar tóch, ach lieve schoonma, ik mis je nóg!
De familie die zich uitgebreid is gaan vertakken,
heeft werkelijk níemand zo leren koken en
bakken.

Ik houd er een mij heel dierbare herinnering aan,
voor een vrouw die zo begeesterd kon koken gaan.