Gedichten

Ik overweeg foto's weg te gooien,
bewijs van jouw vreugdeloze jeugd
Ik kijk er echt nooit meer naar
Het geeft mij zo weinig vreugd.

Ik voel me slechts met lege handen
staan
Familie zegt, je bedenkt of je me ooit
nog zien wilt gaan.

Mijzelf wachten mogelijk nog talloze
jaren in eenzaamheid en kou.
Van éigen aandeel in de verpeste
verhouding heb ik allang berouw.

Toch zou ik niet weten hoe het verder
nu moet
Met verantwoordelijkheid nemen gaat
het alleen goed
Ik heb daarover sterk mijn twijfels,
hoop dat ik mij nog vergis.

De rouwstaat waarin ik verkeer mondt
straks uit in permanent gemis
zo ben ik dan heel erg bang
Ik wacht nu al zovele jaren lang!

Dakoyria 2015.