Gedichten

Steeds opnieuw komt mij het beeld voor de geest
van jou, die op zich tamelijk lang mijn moeder in
leven is geweest...
Ik kende je in hoofdzaak vrijwel alleen van je gedraaf
en geren Zo bedroevend weinig rust heb je gekend
in jouw hang naar perfectie en aldus weinig met
echte aandacht verwend

En dan eindelijk toch nog wat dagen dat we samen
lazen Een grote zak drop tussen ons in, met daaruit
een forse greep We hadden het zeer naar ons zin!
Verkwikkende thee was ook al vlot gezet Praten deden
we niet veel, het was namelijk volmaakt zo
Wel jammer, niet eerder al opgemerkt... en als een
vaste gewoonte niet belet.