Een gedicht plaatsen?
Home

Contact?

Je liep er onlangs dan mijn woning voorbij.
Ik zag je niet, het was zíj die me erop
attent maakte. Niet dat ik je haatte, maar
toch:
mocht ik je onverwacht eens spreken, zal ik
erdoor verbleken?
Of schiet ik juist vol, zo naar mijn moederrol?
Verlies ik me wellicht in talloze woorden die
de kérn niet raken? Of zal ik er domweg alle
woorden staken, je gewoonweg een kús geven?
Willen we dat allebei beleven? Al talloze
momenten heb ik naar die seconde kunnen streven.
Ik ben ervoor heel érg aan het béven...
Mocht het óóit zover komen, reageer ik tóch weer
anders. Durf er niet eens van te drómen.
Ik heb het maar van me afgezet, al keek je naar
binnen. Kun jíj me nog wel hervinden?
Dát blijkt pas als we elkaar weer zien, wie weet
óóit nog eens misschien.
Al zijn we van elkaar gescheiden slechts door een
ruit, de psychologische afstand vlak je niet zomaar
uit!

Ingezonden door Dakoyria

Beoordeel dit gedicht

Er is nog niet gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd