Gedichten

Vandaag heb ik mijn dochter onverwacht gepasseerd;
zwijgzaam, -zoals altijd-, dat heb ik wel geleerd.
In een korte oogopslag zag ik dat ze er góed uitzag.
Wél voelde ik weer hoegenaamd niets;
dat zou tenminste toch moeten zijn íets?
Juist met dit niet-kunnen weet ik me nu geen raad,
alsof er "compleet mislukt als moeder" op mijn
voorhoofd staat...
Ik zag pijnlijk, met een bijna zakelijke blik,
dat zij vrijwel net zo loopt als ik.
10 Jaar is erg lang als je totaal niet meer met elkaar
praat. Tóch zou ik willen weten hoe het haar gaat.....
Maar ik fietste maar vlug door, het is er de tijd niet
voor.
3x Heb ik al geprobeerd contact te leggen, e.e.a.
uit te leggen..... Nee, ik zal niets meer zeggen.

Anna Veenstra.