Gedichten

Daar is Janus Dromedaris
Die zegt dat het te zwaar is
Als dromedaris door het leven te gaan
Hij klaagt en hij zeurt
En toen is het gebeurt
Hij wilde kameel zijn voortaan

Wat hem zo stoort
Aan zijn eigen soort
Eén bult, dat is echt te weinig
Alleen water kan erin
Dat is niet naar zijn zin
En maakt hem ronduit chagrijnig

Voor een kameel daarentegen
Zijn twee bulten een zegen
Zij hebben naast water ook eten
Zoals patat mayonaise
Of asperges Hollandaise
Er wordt ook altijd uit ontbeten

Kameel en dromedaris
Verdienen een salaris
Ze vervoeren van alles op hun rug
Maar gaat Janus in draf
Dan valt alles eraf
En betaald hij het geld weer terug

Met ijver en geduld
Maakte hij een extra bult
En plaatste die zo in zijn nek
Hij vulde hem van binnen
Met wat hij maar kon verzinnen
En ontdekte vooralsnog geen lek

Maar het jeukte en het stak
En het zat veel te strak
Het eten ging er in over datum
Hij kon er niet mee rennen
En kon er niet aan wennen
Hij dacht, die bult, ik haat ‘m

Men vindt dat het raar is
Een tweebultige dromedaris
Het voelde ook niet echt fijn
Nu verlangt hij weer terug
Naar één bult op zijn rug
En weer gewoon dromedaris te zijn

Daar is Janus Dromedaris
Het lijkt dat hij klaar is
Zijn geluk met een extra bult te beproeven
Hij deed zich voor als kameel
Maar twee bulten was te veel
Achteraf had het echt niet gehoeven