Gedichten

Huisje van glas
kind van ons hart.
Daar lag je
zo klein zo teer.
Je was, van was.

Breekbaar was je.
En wij mama en papa
totaal geen ervaring
met zorgen, keken uit
naar elke dag.
Naar elke morgen

Huisje van glas
dat is bij ons
gebleven.
God wat
was je ver weg
voor ons!
Maar dat glas
hield jou in leven.
Het was niet jouw
of onze keuze.
Al heel snel
woonde jij op jezelf
daar in die couveuse.

Huisje van glas
tellen van dagen.
Het liefst had
ik dat huisje
kapot geslagen.
Thuis was je kamer
allang klaar.
Een lege wieg
onwennig en raar.

Kind van ons hart
kom nou maar.

Huisje van glas
door veel operaties
bijna elk jaar voortaan.
Leerde jij toch snel
op eigen benen staan.
Maar echt goed lopen
ging jaren duren
dus altijd maar hopen.

Je gezondheid gaf
veel gedonder.
Maar hoe jij, jij
werd mijn God
wat een wonder!