Gedichten

Tientallen jaren is het dat ik haar heb gekend.
Een buitenlandse vrouw dan, door en door
vanwege haar dus verwend.
Zij vergaf mij m'n zwakheden graag, láchte er
meestal wel om, zij was een vrouw zó vrij.
En ik voelde me blijer dan blij, zo helemaal
"mij".
Nú pas besef ik hoe bijzonder onze band wel
was. Ook doorheen háár fouten, als ik haar gaf
tegengas.
Nooit heeft ze me negatief in mijn ziel geraakt,
nee we hebben elkaar nooit tot op het bot
afgekraakt.
We hadden iets heel bijzonders saam' dat mag
je rustig zeggen. Helaas veel en veel te vroeg
haar onder de grond moeten leggen.
Dat was naar ménselijke maatstaven wel, ze
was er chronisch ziek. Dan tóch zó in het leven
staand, het was bepaald uniek.
Als er misschien een hemel bestaat, denk ik:
ze verdient hem écht.
Niet meer strijdend om haar gezondheid,
niet meer dat eeuwige gevecht.