Gedichten

Er is geen up of down meer
is des levenswijze
waar tranen niet meer branden
van ver in de tijd
en de dag van vandaag
in herinnering kwijt

Waar het gat der leegheid
groter en groter wordt
vage schimmen in de nacht
wie ben ik ? waar ben ik ?
roept er de angst alleen
vage beelden van weleer
zijn al heen

Als de lach vergaan is
of juist extreem aanwezig is
zij die willen zien en horen
en niet in een kinderlijk licht
de persoonlijkheid verloren
voor een ieders zicht

Toe laat me niet zien ?
als het al te laat is
niet in mijn hoedanigheid
ik wilde in de spotlights
bij beter weten
maar laat mij anoniem zijn
als ik alles ben vergeten ..