Een gedicht plaatsen?
Home

De trots van de apenrots

De zon komt op van achter de rots
Het rood van ochtendgloren
Maar dan beweegt het rood zich plots
En komt langzaam naar voren
’t is niet de zon die daar opkomt
Al zijn er gelijkenissen
Het zijn billen, ja verdomd
Dat kan nu niet meer missen

Daar loopt Xavier de baviaan
Het lijkt haast wel slow motion
Hij zet voor het naar buiten gaan
Eerst zijn bips goed in de lotion
Dan paradeert hij buiten rond
Hij is onderwerp van gesprek
Zo’n rode opgepoetste kont
Dat vindt hij beslist te gek

Dat staat iedereen toch aan
Daarvan is hij overtuigd
In zijn eigen grootheidswaan
Denkt hij dat elk dier voor hem buigt
Niets is echter minder waar
Zeg gerust een misverstand
Iedereen vind hem maar raar
En bovendien ook arrogant

Xavier is vooral met zichzelf begaan
De rest in de aap gelogeerd
Dat kun je verwachten bij een baviaan
Maar bij deze rots ben je verkeerd
Niemand kan het hen beletten
Er wordt een plan bedacht
Om hem eens flink voor aap te zetten
Xavier werd door hen opgewacht

Onder luid applaus wordt hij ontvangen
Ze zingen en juichen hem toe
Hier kon hij altijd alleen naar verlangen
Als de apetrots van de zoo
Op de top van de rots staat een troon voor hem klaar
Daaruit kon hij voortaan regeren
Het is absoluut een mooi exemplaar
Hij zou zich beslist amuseren

Hij vleit fier zijn rode trots neer
De rest stopt plotsklaps met juichen
Opstaan echter dat lukt hem niet meer
Zijn droom valt nu langzaam in duigen
Mijn bips zit vast! roept hij ontdaan
In niets lijkt het meer op zijn dromen
Ze lachen hem uit want zo kan hij voortaan
De échte zon op zien komen

Ingezonden door Daan Constandse

Beoordeel dit gedicht

Er is 1 keer gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd